Arazimizin biyolojik gelişimini sürü hayvanları ile onardığımızı gözlemlediğimiz bu süreçte, otlak ekosistemlerine göre daha karmaşık toprak biyolojik toplulukları gerektiren orman ekosistemlerine doğru hazırlık yapmış oluyoruz.
Bu da bizi arazinin daha çeşitli ürünleri üretebileceği gıda ormanı vizyonuna taşıyor.
Gıda ormanı kavramı esasen bir orman ekosisteminde bulunabilecek bitki ve canlıların insan tüketimi için yenilebilir türlerle oluşturulması veya taklit edilmesidir. Monokültür veya karışık meyve bahçelerine nazaran gelişmiş bir gıda ormanında, otlardan şifalı bitkilere, orman meyveleri sağlayan çalılardan üzüm gibi sarmaşıklara, küçük orta boylu ve taç yapan ağaçlara kadar bir insanın ve içinde bulunduğu ekosistemi dengede tutan tüm canlıların yaşamsal ihtiyacını karşılayabilecek çok katmanlı türlere rastlayabiliriz.
Ağaçlıklı sistemler (tarımsal ormanılık, orman bahçeciliği) kurulma aşamasında maliyetli olabilmekle beraber, gelişim gösterdikçe maliyetleri tek yıllık tarıma göre gittikçe düşen ve besinleri derin kökleriyle iyi değerlendirebilen ortamlardır. Uzun yıllar sürebilen gelişim süreleri boyunca arazinin faydalanıcılarının ihtiyaçlarını karşılayabilecek diğer üretimlerin birlikte yürütülebilmesi, orman ekosistemi oluştururken tasarımın önemini ortaya çıkarır.
Potlak Onarım arazisinde, bu amaç ve gerekçelerle, ağaçlıklı sistemlere geçiş yolunda Permakültür ve Dönümhattı tasarım ilkelerini uygulayarak ekosistemde yer almasını istediğimiz öğeleri olabildiğince (su, güneş, gölge, ağaçlar, yaban hayatı, hayvanlar, ulaşım, yerleşim) birbirlerini destekleyecek, birlikte yönetilmeye uygun ve işgücü gereksinimini azaltacak şekilde tasarlıyor ve uygulamaya özen gösteriyoruz.