Bu yaklaşım 1940’lı yıllarda Avustralya’lı PA Yeomans’ın 10 yıllar süren şiddetli kuraklık döneminden sonra geliştirdiği kuraklığa dirençli bir çiftli/arazi planlama yaklaşımı ve işleme yöntemidir.
Bu yaklaşım ve yöntemin başlıca hedefi düzensizleşen ve aniden düşen şiddetli yağışların, toprağın suyu emebilme kapasitesi ve hızını belirli bir toprak altı işleme yöntemiyle yükselterek yağışın toprakta depolanmasını sağlamak ve verimliliğini arttırmaktır.
Toprak verimliliği ve su hasadına gösterdiği önemle beraber, arazi içerisinde tüm öğelerin planlamasını en az kalıcı olandan en kalıcı olana tasarlama yaklaşımını da içerir. Bütüncül yaklaşımıyla Permakültür tasarımının gelişimine öncülük ettiği söylenir.
Bahsedilen toprakaltı işleme uygulaması ile belirli bir desen gözetilmekte, yağış esnasında toprak tarafından emilemeyen yüzey akış suyunun arazinin vadi veya alçak kısımlarına yönelirken tekrar arazinin genellikle kuru kalan verimsiz sırt kısımlara yöneltilmesi amaçlanmaktadır. Bu ise, toprak yüzeyini devirmeyen ve zarar vermeyen, sadece kök gelişimi ve su akış yollarını düzenlemek için toprakta ince çizikler açmak için kullanılan Yeoman sabanı (bir tür dipkazan) yardımıyla yapılabilmektedir.
Bu sayede özellikle verimsiz eğimli arazilerde emilemeyen yüzey akışının araziyi terk etmeden toprak tarafından emdirilmesi sağlanmakta, su tutma kapasitesi artırılmakta ve buna bağlı bitki örtüsü ve verimlilik artmaktadır.
Benzer koşullar altında bulunan arazimizde, Dönümhattı uygulaması su tutma kapasitesi açısından zayıf olan toprak koşularını geliştirmek için önemli bir araç olarak görmekteyiz.
Dönümhattı tasarımı ayrıca ağaçlıklı ekosistem, tahıl yetiştirme ve hayvanların entegrasyonunu sağlamak konusunda da yardımcı bütüncül çiftlik planlamasına imkan vermekte, böylece bütüncül yönetim ve permakültür ilkeleri ile birlikte arazide uygulanmasına özen gösterdiğimiz diğer prensiplerle daha kapsamlı bir tasarım ve uygulama imkanına ulaşmaktayız.